niedziela, 19 marca 2017

Wszystko czego pragnę (V) - treść płatna

         Wszystko czego pragnę (V)
– Jak kolacja, admirale?
– Doskonale. – Podniósł wzrok, mierząc chłodnym spojrzeniem wchodzącego zwierzchnika.
– Dowiedział się pan czegoś ciekawego? Nowego?
– Upewniłem się, że mówi prawdę.  
– Upewnił się pan? – Zabrzmiało to zbyt drwiąco. Kristof zastygł w bezruchu, patrząc chmurnie na siadającego w fotelu mężczyznę.
– Jest czysta. Poza tym, wiemy co nieco o tajemniczych kapsułach. Dlaczego wciąż wątpicie?
– Może dlatego, że nas nie zauroczyła piękna buzia i pełne bólu spojrzenie?
– Bzdura!
Zapadła wymowna cisza. Dopiero po dłuższym czasie, przewodniczący Rady zdecydował się odezwać.
– Jeśli chce ją pan oczyścić z zarzutów, istnieje pewien sposób… To jedna z naszych najpilniej strzeżonych tajemnic, więc obowiązuje pana nie tylko zwykła dyskrecja. Czy to zrozumiałe?
– Tak. Czy jeśli ten sposób, potwierdzi moje przypuszczenia, Amara będzie wolna? Będzie mogła wrócić na Ziemię?
– Zależy panu na tym, admirale?
– Tak – odparł krótko. – Jaki to sposób?
– Cóż… Zna go pan doskonale.
– Nie rozumiem? – Kristof zmarszczył brwi, wpatrując się w pełną nienaturalnego spokoju twarz siedzącego naprzeciwko człowieka.
– Szczerze mówiąc jest pan jedynym znanym przypadkiem, by człowiek przeżył…
– Nie! – Zerwał się z miejsca i pochylając do przodu, walnął zaciśniętą pięścią w blat stołu. – Na to nie pozwolę!
– Nasze przesłuchania kontrolowane pozwalają…
– Nie! – wysyczał z tak wielką wściekłością, że zwierzchnik spojrzał na niego zdumiony. – Tknij ją tylko obślizgła gnido, to pożałujesz!

– Admirale! Pan się zapomina! – Przewodniczący poczerwieniał. Nie spodziewał się aż tak gwałtownej reakcji.
– Nie, to pan się zapomina! Tyle zawdzięczacie tej dziewczynie i na razie nie ma niczego, co świadczyłoby przeciwko niej. Zabieram ją ze sobą – dodał, już spokojniejszym tonem. A więc to dlatego nie byli zaskoczeni, gdy powiedział im o kolanińskich metodach przesłuchania. Cała ta rada to stado kretynów.
– Nie jest pan jedynym admirałem we flocie.
– A pan jedynym członkiem Rady. Radzę nie wchodzić mi w drogę. Dziewczyna leci ze mną.
– Narazi pan misję! – Wzburzony mężczyzna nie zamierzał odpuścić. – A ja postaram się, aby odebrano panu uprawienia, admirale!
– A staraj się o co chcesz. – Kristof zajął na powrót swoje miejsce, mierząc przeciwnika zimnym spojrzeniem. – Jeśli to wszystko, to jestem zajęty.
Wiedział, że przekroczył swoje uprawnienia. Nikt nigdy nie odważył się tak otwarcie sprzeciwić Przewodniczącemu Rady. Ale jednego był pewien – nie pozwoli jej skrzywdzić. Dość się już nacierpiała. Dość przeżyła. Na szczęście stał wystarczająco wysoko w tej hierarchii, aby móc zapewnić jej bezpieczeństwo. Tak, z nim będzie bezpieczna. I pewnie ucieszy się, że może skorzystać z możliwości zmiany otoczenia. Przypomniał sobie ich pocałunek. Przymknął oczy, przez chwilę delektując się tym wspomnieniem, pełnych słodyczy warg o smaku cierpkiego wina. Przed sobą nie musiał ukrywać, że pragnął więcej, znacznie więcej. Tyle razy się zakochiwał, tyle razy był zauroczony, ale po raz pierwszy w taki sposób. To było coś nieznanego, bardziej subtelnego i jednocześnie znacznie bardziej wyrazistego. Uśmiechnął się, lecz w następnej chwili spoważniał. Ma do zrobienia jeszcze jedną rzecz.
Musi pokonać wspomnienie.
I wtedy przyszło mu do głowy, że to może być najtrudniejsze zadanie w jego życiu.

Jeśli chcesz przeczytać więcej, kliknij tutaj!

9 komentarzy:

  1. Obstawiam, że na końcu to był Rehn.

    OdpowiedzUsuń
  2. Mi tu jakoś Rehn nie pasuje ale kto wie
    Jestem ciekawa ciągu dalszego :-)

    Zastanawiam się czy wspomnienie o drugiej takiej kapsule w jakiej była Amara (w poprzedniej części) było celowe tzn czy będzie rozwijany w tej sprawie wątek czy to tylko taka nieistotna wzmianka :-)

    Pozdrawiam
    AG_ucha

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nie lubię zostawiać takich kwestii luzem, więc jakiegoś wyjaśnienia na pewno możecie się spodziewać :-)

      Usuń
    2. Mnie też tu Rehn nie pasuje i myślę, że być może, to ktoś, kto wie kim jest Amara, zna jej przeszłość, a może i sam z tej przeszłości pochodzi, że się tak wyrażę. Druga kapsuła jest zbyt intrygująca, żeby ją zignorować - tak samo, jak ważne jest dlaczego Amara znalazła się w kapsule, tak i wielce istotna jest "zawartość" drugiej kapsuły. Ciekawa jestem, Babeczko, czy Ty wiesz kto tam siedzi:)

      Usuń
    3. Dowiecie się jeszcze w tym tygodniu :-) Co do wyjaśnień, to oczywiście będą, już pisałam, że nie zostawia się nie zamkniętych kwestii ;-)

      Usuń
  3. Też się zastanawiam, czy nie zacząć udostępniać swoich opowiadań w wersji płatnej, opłaca się? :D

    OdpowiedzUsuń

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.